سهیل درحین فرسایش @soheyl@mastodon.social

صاحب عزای عشق یکطرفه به زندگی شدیم، ملیجک!

مباحث لازم:
1. آقا/خانم بظاهردوست به آقا/خانم بظاهردشمن باید حسودی کنید!
2. عاشقی کار 1 عمر نیست، اگر نشانه 1 شکست باشد!
3. سعی کنید که حداقل قدرت آرزو بدهید، نه مجال خودکشی!
4. انسان ابزار نیست ولی میل به ابزار شدن در آن بینهایت است.
5. زندگی انسانها هم دور شده و هم نزدیک با کمک اینترنت. ممکن بود تو را نبینم ولی بازدر واقعیت هم نمی‌بینم.
6. مرگ درکمین نیست. زندگی درکمین است. چندبار لحظه آخر فرار کردی؟
7. قراردادن کلمات خاص بین انسانها کار سختی است، چند کلمه می‌دانی که از پس ابراز احساستت برآید؟

‏دراما داشتن همزمان با ذهنی که پاوز نداره، عقاید افراطی می‌سازه که اگر خود اون عقاید شکست بخورن، دوحالت پیش میاد:
1.میشه ی ذهن خاکستری که به همه چیز شک داره!
2.تازه میشه ی ذهن تفریطی! که اگر دوباره شکست بخوره و به فکر بیفته، میشه میانه‌ترین آدم. {که من!}

در و دیوار آجر دارد، تو که انسانی و از خاک، به جای تفکر سفالی، چرا فکرت پاره سنگ برمی‌دارد؟

+سلام چطوری خوبی؟
-سلام بد نیستم. فقط دیدی دیروز داد کشید وسط کلاس؟
+نه ولی بهم گفتند
-میدونی چرا حالش انقد بده؟
+هرچقد باشه اوضاعش ازمن بدتر نیست که! من کلا پلتفرم وجود اون قضیه رو ندارم، و برای همین هم دارم عذاب میکشم ولی داد نمیزنم.
-حداقل تجربه شکست توی اون قضیه رو نداری که بخوای ناراحت باشی. اون تجربه داره، تو تجربه نداری پس راحتتری.
+نمیدونم ولی 1حس مازوخیسمی میگه همون شکست توی اون قضیه هم حداقل یک تجربه میشه!
-اون نهایتش داد زد تو به خاک سیاه میشینی.
پ.ن. از دیالوگ واقعی بین من و دوستم :)

توی این پیج قلمم گه میخوره!
البته اینکه با انگشتانم کلمات قشنگ میچینم، قلم هیچ تاثیری نداره!

آخرین چیزی که میخواستم پرتقال خونی بود توی شروع فصلی که بهش میگن خشکه بهار (میپرسم، شاید اشتباه بگم) هرچند یکم خشک شده بود ولی خوب بود چسبید :)

میگم حالا یک توت نوشتم و به خاطر کاراکتر زیاد به ارور خورد، و یاد توییتر افتادم:
دلم تنگه برای چندتا دوستم که توی توییتر فعال بودن و البته هرچند بیشترشون توی تلگرام و اینستاگرام دارم ولی پیداشون نیست. ولی به هر حال مهاجرت از پلتفرم اشتباه همینو برام اثبات میکنه که اگر بخوای شرافتمندانه زندگی کنی، احتمالا خیلی تنها میمونی.

سلام و صبح بخیر
من در این دنیا احتیاج به یک استنتاج ساده دارم که قلب و روحم آزادتر از چیزیه که باید رفتار کنم، باید بپوشم و درمجموع زندگی کنم؟

واقعیت اینه که میدونم خیلی آبزورد شد و خیلی خلاف انتظار خودم اینو نوشتم و میدونم بحث زن گرفتن نیست، فقط انقد فشار و استرس و فلان و بیسار گرفتم که روی صندلی جا کد زدن دارم -با عرق شرم- پرت و پلا میگم! خلاصه بهتره زودتر برم حموم، تا برسم به شام که با خانواده بخورم! و شب هم عوض کل روز باید بیدار بمونم (+فردا شب)!

میدونی تو میدونی:
من میدونم حال ندارم!
رفتم برم ارشد بگیرم،
نمیدونم چرا باید زن بگیرم
منو بندازه حموم تا که من کپک نگیرم
بس که کار ریخته سرم
چجور باید تایید استاد بگیرم
من نه سرسریم نه دربدر
باید برم دوش بگیرم
ولی الان تو ماستادون
جا کد زدن، دارم مغز می‌برم
سهیل بیا به پروژت برس
جا زندگی، دارم گند می‌گیرم!

حال الانم! پ.ن. دوروزه نرفتم حموم و جای انجام پروژه‌های ترم قبل توی ماستادون دارم چرند میگم!

با من آلترناتیوهای خوبی را شناسایی کنید و راجع بهشون تحقیق کنید.

راستی این که اپیک گیمز خدای جنگ رو به لوس‌بازی انداخت، یک روز انتقامی اپیک ازش خواهیم گرفت.

دنبال ایده‌ام و حتی دارم یا هدف ندارم، یا مهمات.

داستان حسین کرد شبستری در نجوای شبانه
/ سوی تو دارد ای خدا، این جوان بیست و اندی ساله

این بازارِ زار از رنگ موسیقیاییِ تو الهام گرفته علی.